9 کارگردان بزرگی که برنده جایزه اسکار نشده اند - سهندبلاگ

اگر چه کارگردانان شناخته شده معمولاً در مرحله ای از فعالیت هنری خود پیروز به کسب این جایزه می شوند، اما کارگردانان بسیار مشهوری نیز وجود دارند که علیرغم اعتبار و پیروزیت خود در عرصه فیلمسازی، تاکنون این جایزه معتبر را در دستان خود ندیده اند. بعضی نیز بعد از سال ها نادیده گرفته شدن توسط داوران آموزشگاه در نهایت پیروز می شوند که به این جایزه دست پیدا نمایند. مشهورترین کارگردان در این زمینه مارتین اسکورسیزی است که سال ها نادیده گرفته شد تا اینکه در سال 2006 برای فیلم رفتگان (Departed) پیروز به دریافت جایزه اسکار شد.

9.دیوید لینچ

دیوید لینچ فیلم های حقیقتاً عجیب و غریبی می سازد. فیلم های او در باکس آفیس رکورد شکنی نمی نمایند یا نمی توان آن ها را به فرانچایز هایی بزرگ تبدیل کرد، اما نمی توان سرگرم نماینده بودن، جذابیت داستانی و پیچیدگی های موجود در این فیلم ها را نادیده گرفت که برای درک آن ها باید به راستا داستان توجه کامل داشت. خلاصه اینکه او فیلم هایی می سازد که باید به مذاق داوران اسکار خوش بیایند، اما علیرغم اینکه لینچ بعضی از بهترین فیلم های کالت تاریخ سینما را ساخته پیروز به کسب جایزه اسکار در دسته بهترین کارگردانی نشده است. او تاکنون سه بار نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین کارگردانی شده، اما هر بار نادیده گرفته شده است. جاده مالهالند (Mulholland Drive)، مخمل آبی (Blue Velvet) و مرد فیل نما (The Elephant Man) سه فیلم برتر لینچ هستند که مورد استقبال و تحسین منتقدان قرار دریافتد.

فیلم کله پاک کن (Eraserhead) از آن دسته فیلم هایی نبود که معمولاً در مراسم اسکار مورد توجه قرار می گیرد و فیلم تلماسه (Dune) نیز در دوران اکران خود مورد بی مهری نهاده شد، اما بعد ها شناخته شده و صندلی یک فیلم کالت را یافت. از ته دل وحشی (Wild At Heart) نیز از فیلم های مورد علاقه داوران اسکار به نظر می رسید، اما این فیلم نیز توفیقی در مراسم اسکار نیافت. به نظر می رسد دیوید لینچ اهمیت زیادی به جوایز سینمایی نمی دهد وگرنه فیلم هایش را طوری می ساخت که نظر آموزشگاه را به خود جلب نمایند. با این وجود نادیده گرفته شدن لینچ در اسکار بسیار غیرمنصفانه به نظر می رسد.

8. آلفرد هیچکاک

آلفرد هیچکاک کارگردان کارگردانی است. او در بسیاری از تکنیک های داستان پردازی و فیلمسازی پیشرو بوده و اولین چهره شناخته شده و معروف پشت دوربین بود که بسیاری از فیلم هایش امروزه نیز جذابیت اولیه خود را حفظ نموده اند. اما او نیز در کمال ناباوری هیچگاه مجسمه طلایی اسکار را در دستانش لمس نکرد. هیچکاک نیز 5 بار در بخش بهترین کارگردانی و برای فیلم های ربه کا (Rebecca)، قایق نجات (Lifeboat)، طلسم شده (Spellbound، پنجره پشتی (Rear Window) و البته روانی (Psycho) نامزد دریافت جایزه اسکار شد.

دیگر شاهکار های او مانند شمال با نورث وست (North by Northwest)، سرگیجه (Vertigo)، پرندگان (The Birds)، ام را به نشانه مرگ بگیر (Dial M For Murder) و غریبه ها در قطار (Strangers On A Train) نیز حتی نامزدی اسکار را بدست نیاوردند. باورکردنی نیست که او مغز متفکر این همه شاهکار سینمایی است و هیچگاه داوران اسکار او را شایسته دریافت جایزه اسکار کارگردانی سال ندانستند. به نظر می رسد عدم علاقه داوران اسکار به فیلم های ترسناک نقش مهمی در نادیده دریافت فیلم های هیچکاک داشته است هر چند خلاقیت و هنری که در فیلم های ترسناک هیچکاک وجود دارد را نمی توان در بسیاری از فیلم های برنده جایزه اسکار نمی توان یافت.

7. پل توماس اندرسون

پل توماس اندرسون کارگردانی است که در دسته های مختلف تاکنون 8 بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده، اما هر بار دست خالی به خانه بازگشته است. در بخش کارگردانی، فیلم های رشته خیال (Phantom Thread) و خون بپا خواهد شد (There Will Be Blood) تنها فیلم های اندرسون بوده اند که مورد تحسین نهاده شده و در بخش بهترین فیلم اسکار نیز نامزد شدند. همچنین اندرسون برای خون بپا خواهد شد، خباثت ذاتی (Inherent Vice)، مگنولیا (Magnolia) و شب های عیاشی (Boogie Nights) نیز در بخش بهترین نویسندگی نامزد دریافت جایزه اسکار شد، اما باز هم اسکاری در کار نبود. جالب تر آنکه فیلم های عشق احمقانه (Punch Drunk Love) و استاد (The Master) به طور کلی نادیده گرفته شدند. او همیشه فیلم هایی انسانی و قابل باور در ژانر های مختلف می سازد و کمتر کسی را می توان یافت که دستکم یکی از فیلم های او را ندیده باشد. نمی توان دلیلی بر نادیده گرفته شدن اندرسون در مراسم اسکار یافت و تنها می توان گفت که بدشانسی عامل محرومیت او از جایزه اسکار تاکنون بوده است.

6. اورسن ولز

فیلم چه سرسبز بود دره من (How Green Was My Valley?) ساخته جان فورد را به یاد دارید؟ نه؟ مایه تاسف است فیلمی که نماد روایت خوب، اما نه عالی به شمار می آید توانست فیلم افسانه ای همشهری کین (Citizen Kane) را در دسته بهترین فیلم سال و بدتر از آن در دسته بهترین کارگردانی شکست داد. نمی توان فیلم چه سرسبز بود دره من را فیلمی ضعیف دانست، اما در مقایسه با همشهری کین توانی برای رقابت نداشت. با این وجود داوران اسکار بار ها نشان داده اند که می توانند یک فیلم خوب را به جای فیلمی بی نقص و عالی برنده اعلام نمایند.

همشهری کین به عنوان یکی از بی نقص ترین فیلم های تاریخ سینما و شاید بهترین آن ها، تنها باری بود که اورسن ولز بزرگ را نامزد دریافت جایزه اسکار می کرد، اما بعضی دیگر از فیلم های او نیز می توانستند در چنین صندلیی قرار داشته باشند. محاکمه (The Trial)، آقای آرکادین (Mr. Arkadin) و بخصوص نشانی از شر (Touch Of Evil) فیلم هایی درخور نامزدی اسکار بودند در حالی که اتللو (Othello) و مکبث (Macbeth) نیز شانسی در این عرصه داشتند، اما همگی همانند خود اورسن ولز نادیده گرفته شدند. ولز برای همشهری کین در بخش بهترین سناریو و بهترین بازیگر مرد نیز نامزد دریافت جایزه اسکار شده و جایزه بهترین سناریو را نیز به خانه برد، اما هیچگاه نتوانست در بخش کارگردانی چنین توفیقی بدست آورد.

5. ریدلی اسکات

ریدلی اسکات در سال 2001 و با فیلم گلادیاتور (Gladiator) بیش از هر زمان دیگری به کسب جایزه اسکار بهترین کارگردانی نزدیک شده بود، اما در نهایت قافیه را به استیون سودربرگ برای فیلم ترافیک (Traffic) باخت. اسکات برای فیلم های تلما و لوییز (Thelma & Louise) و سقوط شاهین سیاه (Black Hawk Down) نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین کارگردانی و برای فیلم مریخی (The Martian) نیز در بخش بهترین فیلم سال نامزد شد، اما داوران بار دیگر او را نادیده دریافتد. علاوه بر این، فیلم های دیگر او مانند بیگانه (Alien)، بلید رانر (Blade Runner)، گانگستر آمریکایی (American Gangster) و تمام پول های جهان (All The Money In The World) به طور کلی نادیده گرفته شده و نامزد جایزه اسکار نیز نشدند.

4. اسپایک لی

اسپایک لی حقیقتاً شخصیت و آثار نامتعارفی دارد که باعث بروز دیدگاه های متناقضی نسبت به او می گردد. او فیلم هایی بسیار تاریک ساخته و دائم در خصوص نژادپرستی در هالیوود صحبت می نماید. اگر چه برای یک دوره نسبتاً طولانی بیشتر نامزد های دریافت جایزه اسکار سفید پوست بوده و می توان اظهارات لی را کمی بجان دانست، اما بعضی از صحبت ها و ادعا های او نیز بجا نبوده و موضع گیری های نامتعارف باعث شده که این کارگردان چهره محبوبی در میان عموم نباشد. او می گوید کوئنتین تارانتینو یک نژادپرست است، زیرا شخصیت فیلم هایش به کررات از عبارت کاکا سیاه استفاده می نمایند که نمی تواند استنباط درستی باشد، زیرا با همین منطق می توان تارانتینو را یک قاتل بالفطره نیز دانست، زیرا شخصیت های فیلم های او اغلب دست به کشتار می زنند.

با این وجود باید اعتراف کرد که اسکار گاهی نیز لی را مورد بی مهری غیرمنصفانه خود قرار داده است. او سال جاری توانست به قحطی جایزه اسکار خود خاتمه داده و در بخش بهترین فیلمنامه برای فیلم بلککلنزمن (BlacKkKlansman) برنده جایزه اسکار گردد. علاوه بر این، لی سال جاری برای اولین بار نامزد دریافت جایزه اسکار در بخش بهترین کارگردانی نیز شد هر چند رقابت را در این بخش باخت. وقتی به کار درست را بکن (Do The Right Thing)، بیست و پنجمین ساعت (25th Hour) و مالکوم ایکس (Malcolm X) نگاه می کنیم که حتی نامزد اسکار نیز نشدند می توان درک کرد که چرا لی داوران اسکار را علیه خود می داند.

3. دیوید فینچر

دیوید فینچر دوره کاری بسیار عجیب و غریبی در سینمای هالیوود داشته است. او کارش را با کارگردانی موزیک ویدیو ها شروع کرد تا این که اولین فیلم بزرگ او با عنوان بیگانه 3 (Alien 3) با واکنش های متفاوتی روبرو شد. فینچر حتی پیش از این که وارد عرصه کارگردانی در سطح بالا گردد نیز نزدیک بود شکست بخورد، اما در ادامه توانست با هفت (Se7en) و در ادامه نیز باشگاه مشت زنی (Fight Club) استعداد خود را به همه اثبات نماید. باشگاه مشت زنی اکنون به عنوان یکی از بهترین فیلم های تاریخ سینما در نظر گرفته می گردد، اما در دوران اکران با شکست در گیشه روبرو شد.

این فیلم یک نامزدی اسکار در بخش بهترین تدوین صدا نیز بدست آورد. هفت اگر چه به خوبی باشگاه مشت زنی نبود و علیرغم بازی خارق العاده کوین اسپیسی نیز توسط داوران اسکار نادیده گرفته شد. این فیلم نیز تنها در یک بخش و آن هم بهترین تدوین نامزد شد که توفیقی نیز بدست نیاورد. اما فیلم های مورد عجیب بنجامین باتن (The Curious Case Of Benjamin Button) و شبکه اجتماعی (The Social Nerwork) که در زمره فیلم های ضعیف تر فینچر قرار می گیرند هر دو در بخش بهترین کارگردانی نامزد دریافت جایزه اسکار شدند. هیچ کدام از این دو فیلم شایستگی دریافت جایزه اسکار بهترین کارگردانی را نداشته و این اتفاق نیز نیفتاد، اما شاید اگر عدالت رعایت می شد، فینچر دستکم برای باشگاه مشت زنی جایزه اسکار را به خانه می برد.

2. تری گیلیام

وقتی که به کارگردانان بزرگ فکر می کنید شاید اسم تری گیلیام به ذهنتان نرسد، زیرا او خودش را زیاد جدی نگرفته و در جلوی دوربین نیز کار های شناخته شده ای انجام داده است. وقتی گفته گردد که گیلیام برنده جایزه اسکار نشده، واکنش بسیار بالا انداختن ساده شانه ها خواهد بود، اما وقتی فیلم هایش را ببینید واکنشی بسیار بدتر نشان خواهید داد. قحطی اسکار برای گیلیام بدین معناست که مرد پشت دوربین فیلم های مانتی پایتن و جام مقدس (Monty Python and the Holy Grail)، معنای زندگی (The Meaning Of Life)، برزیل (Brazil)، دوازده میمون (Twelve Monkeys) و ترس و نفرت در لاس وگاس (Fear And Loathing In Las Vegas) هیچگاه برنده جایزه اسکار بهترین کارگردانی نشده که غیرقابل باور است. حتی بدتر اینکه گیلیام هیچگاه برای این بخش نامزد اسکار نیز نشده است. تنها نامزدی او در اسکار در بخش نویسندگی فیلمنامه و برای فیلم برزیل بود که در نهایت نیز به فیلم دیگری رسید. همانند ژانر ترسناک و آلفرد هیچکاک، داوران اسکار نشان داده اند که به فیلم های کمدی علاقه و توجهی ندارند.

1. کوئنتین تارانتینو

به عنوان بهترین کارگردان عصر معاصر از نگاه بسیاری و در حقیقت متمایزترین آن ها، کوئنتین تارانتینو هنوز بدون جایزه اسکار است، اگر چه بسیاری از بهترین فیلم های دو دهه اخیر سینمای هالیوود را ساخته است. فیلم های زیادی وجود ندارند که بتوان از آن ها با عنوان بهترین فیلم تاریخ سینما سخن گفت، اما بدون شک نام پالپ فیکشن (Pulp Fiction) در میان 5 فیلم برتر تاریخ سینما قرار می گیرد.

این فیلم نیز مانند جانگوی آزاد شده (Django Unchained) برنده جایزه اسکار بهترین فیلمنامه شده، اما در بخش بهترین کارگردانی نادیده گرفته شد. اما سگ های انباری (Reservoir Dogs)، دو فیلم بیل را بکش (Kill Bill)، هشت نفرت انگیز (The Hateful Eight) و جکی براون (Jackie Brown) حتی نامزد دریافت اسکار نیز نشدند. به همین دلیل به نظر می رسد که داوران اسکار عمداً تارانتینو را نادیده می گیرند. به نظر می رسد که داوران آموزشگاه به اندازه کوئنتین تارانتینو به هیچ کارگردان دیگری یک جایزه اسکار بدهکار نباشند.

منبع: whatculture

dorezamin.com: دور زمین: سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده!